March 20, 2011

leylak uykusu ve dolunay kıskançlığı

ben şimdi leylak rengi bir uykuya yatarım
omzunun kenarında gülümseyen beni
alır geceme asarım.

dolunay kıskançlığı, sokak sessizliği, tül perdenin raksı
dizkapaklarından bileklerine serin bir rüzgar olurum.

sabaha gemiler gider, ağlar çekilir, yüzün belirir
çöpçüler beni senden süpürür
leylak rengi bir güne başlarım

kasyun süzüşü, unutma çabası, ıslak tunalı, direniş marşı
yüzünü alır üstüme giyerim


Kıvanç

(Ankara, 20 Mart)

No comments:

Kış dönümü...

Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle...   Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...