durgun

Kaldırım taşları ıslaktı geldiğinde
Ve uykudaydı eskinin hayaletleri

O geldi ve söndü
Bütün nöbetçi sokak lambaları

Onun omuzlarında dokundum
bütün şehrin yorgunluğuna
sessizdi,
bir şehir soyundu onunla

sabah gri bir körfez gibi
uzandı aramiza

bana sokulduğunda
bütün fırtınalarını açıklarda bırakmıştı

durulmuştu…

Kıvanç

16 Nisan, DC