dağınık, savruk ve ıslak

Çarpışıyoruz…
Nihayet ile ne yazık ki arasında
Bir yerlerde olmalıyım.

Dağınık, savruk ve ıslak!
Bir yokuşu tırmanıyorum,
Yüzündeyim, senin ve yerin!
Terli, yorgun ve kıvrak hayallerim…

Sen hep geliyorsun,
Sonra hep gidiyorsun
Böyle böyle unutacağız belki de
Ezdiğimiz çiçekleri
Ve yeni çiçekler açacak
dokunduğumuz yerlerde,
mor çiçekler…

Sen hep gidiyorsun
Ve ben hep susuyorum!
Suskunluğum
Hiç gitmediğim bir şehir şimdi

Daha ne kadar yolum var?
Su içmek için
Yüzündeki gamzelerden.

Göreceksin,
İçimizdeki çocuklar,
Ellerimizdeki atlıkarıncaya binecekler!

Dağınık, savruk ve ıslak!
Bir güzelliğe tırmanıyorum,
Aramızda yanıtsız sorular
Soramıyorum.

Göreceksin,
o çocuklar,
“ama”larımızdan ipsiz uçurtmalar yapacaklar
sonra da…
göreceksin!

Şiir: Kıvanç
Fotoğraf: Flying towards the love (Kıvanç)