January 11, 2010

Hrant'i anarken....



Boynumuzdaki prangalardir artik
sustugumuz yerler...

kaldırım taslarinin tozunu soluyoruz
ve bilerek ölüyoruz ya da ölerek biliyoruz:
bu ülkenin zamanı bizden özür dileyecek!

Bakın ışıkları açıyor çocuklar
Birer birer görünür oluyor yüzlerimiz,
hepimiz Ermeniyiz!

Kivanc (20 Ocak 00.01)

No comments:

Kış dönümü...

Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle...   Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...