dünyalılar

tekinsiz telaşlar otoyolunda
kafkaesk adımlarla ilerliyorsun
ışıkları yutan ellerin
ufukları süzen kör gözlerin var

gökdelenlerin arasına çamaşır asıp gülüyorsun
tüllerinde o eski şarkılar
ifadende sonsuzluğa uçan bir şeyler var

alelade dünyalılar küflü rıhtımlara sıralanmışlar:
düştü düşecek birisi!
sınırsız öfken onu da yutacak

dur artık!

yoruldu bütün dünyalılar...


Kıvanç (Ocak 2012, Ankara)

Lefter Küçükandonyadis...

Lefter Küçükandonyadis... Ait olduğun yerdesin. Fenerbahçelilerin kalbindesin. Yannis Ritsos dizeleriyle uğurlamak isterim seni: "Bedenin koca bir donanma – denizaltılar, zırhlılar, kruvazörler; demir alıyor gürültüyle; sular akıyor güvertede; direkten denize atılıyor bir miço."

tunalı tüneli

farlar el atıyor
buzlu kaldırımlara,
caddenin yakalarına.

açılıyor bir akşam
çorabı kaçıkların topuklarına:
serseri kaldırımlarıyla.

güzellik hiç terk etmiyor seni,
yüzünde hep o tebessümlü geçit töreni.
yüzün:
zamanın alkış tuttuğu bir tünelde
kalanların en güzeli.

kaçık çoraplarınla, geçerken
bu ayazdan,
biliyorsun:
ömrün hala ankara!
ve bu şehrin bütün anahtarlarını
sen tutuyorsun.

Kıvanç (Ankara, Kasım 2011- Ocak 2012)