January 24, 2012

dünyalılar

tekinsiz telaşlar otoyolunda
kafkaesk adımlarla ilerliyorsun
ışıkları yutan ellerin
ufukları süzen kör gözlerin var

gökdelenlerin arasına çamaşır asıp gülüyorsun
tüllerinde o eski şarkılar
ifadende sonsuzluğa uçan bir şeyler var

alelade dünyalılar küflü rıhtımlara sıralanmışlar:
düştü düşecek birisi!
sınırsız öfken onu da yutacak

dur artık!

yoruldu bütün dünyalılar...


Kıvanç (Ocak 2012, Ankara)

1 comment:

OkadınBUkadın said...

ben de gökdelenlerin arasına çamaşır asıp gülmek istiyorum. yetsin atrık bu küçük şehir. istanbul!

http://www.youtube.com/watch?v=xSXZX89Oml4

Kış dönümü...

Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle...   Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...