October 29, 2007



Ilik bir Ankara aksami: Onur, Koray, Kivanc, Haslet, Cigdem, Elif, Huseyin, Ersan, Ceren

Duvarda asili duran resimin bu fotografa verdigi huznu ben de simdi bu guzel insanlarin yuzlerine bakarken hissediyorum.
TGBDER'de gecirdigim guzel zamanlari cocuklugumun finali olarak hatirlayabilirim! Ya da Turkiye'deki gunlerimin sonu olarak! Oylesine esikte bir yerde TGBDER. Ilkokulda "atlikarinca" isimli bir dizi izlerdim, ortaokula geldigimde ise su anda ismini hatirlamadigim ama lise ogrencilerinin tilt oynadigi ve hep ayni kafede oturdugu bir diziye takilirdim. TGBDER de o diziler gibi coooook uzakta kalmis gecmisin altin zamanlari cagrisimi yapiyor bende . Elif? Cagrisim demistin di mi?
64 (yoksa 85 miydi??) yasindaki Riza Amcayla, 16 yasindaki liseli gencleri ayni masada birlestiren sihir neydi? Cuma aksam yemeklerindeki ya da pazar sabah kahvaltilarindaki mutlulugumuzu stk dinamizmiyle filan aciklayamayiz di mi?

Kivanc

Not: Butun esek sakalarima gulerek katlanan sevgili Cigdem :) Bana bu fotografi gonderip ruhsal koordinatlarimi sarstigin icin cok tesekkur ederim :) Seni, sana saka yapmayi ve tabi ki de sosisli boreklerini cok ozledim :) "Pinarcim" ve ayni zamanda sevgili "nupelda". Gecenin bir vakti kapimin esigine saklanip (aslinda saklanamayip) beni karsiladiginiz gunu hatirladikca hala guluyorum :)

1 comment:

Anonymous said...

Once upon a time, there was a tavern
Where we used to raise a glass or two.
Remember how we laughed away the hours,
Think of all the great things we would do?

Those were the days, my friend!
We thought they'd never end.
We'd sing and dance forever and a day.
We'd live the life we'd choose.
We'd fight and never lose.
For we were young and sure to have our way!

Then, the busy years went rushing by us.
We lost our starry notions on the way.
If, by chance, I'd see you in the tavern,
We'd smile at one another and we'd say,

Those were the days, my friend!
We thought they'd never end.
We'd sing and dance forever and a day.
We'd live the life we'd choose.
We'd fight and never lose.
Those were the days, oh yes those were the days!

:)
-Mary Hopkins

Kış dönümü...

Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle...   Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...