günler sürünüyor,
bulanık
çemberindeyiz
acılarla devinen
hayatın.
ıslak camlar, kış
güneşi, gece ve sis farları...
yıkarak ve
doğurarak dönüyor yel değirmenleri.
istila ederken
kenti soğuk rüzgarlar:
su damlalarına
dönüşüyor
bazı fotoğraflar ama
bütün yapraklar.
sonbaharın kışa
yenildiği bir eşikte,
yağmurlar
başlıyor.
günler sürünüyor,
ıslak camlarda buluşuyor:
insanlar ve
mutsuzluklar
uyanmanın pişmanlığı
umursamazlığın ağırlığı
insanlardan
dökülürken
kente
yayılıyor...
selamlarken
en güzel
çığlıklarını susarak atanları
yıkarak ve doğurarak
ve kanatarak
dönüyor yel
değirmenleri.
k.
(Fotoğraf: Yeşilyurt Sokak'ta kış güneşi)
