May 7, 2011

en route to downtown

yalnızlığım ve tren peşpeşe
uykulu, flu ve gri bir teslimiyet gecede

yalnızlığım önde tren arkada
iki rayda dörtnala
tren yalnızlığıma yetişiyor
şehir ışıklarından
yalnızlığımın gözleri kamaşıyor

onu kalbimin kancasına asıyorum
eve sürüklüyorum
kapıya bağlıyorum

yatağımda derin bir çukur
dünden, foça'dan, martılardan
motorumun arkasında uçuşan saçlarından

yalnızlığım kapıda ağlıyor
çukur ne kalabalık
çocuklar oynuyor


Kıvanç (16 Nisan - 7 Mayıs, İzmir)

No comments:

Kış dönümü...

Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle...   Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...