hiç

sessiz günlerin tanıklığında yitiyoruz,

rayların üstünde değil

gecenin izinde bütün trenler

güneşin doğmadığı bir yere gidiyoruz

bir yerlerde mavi olmalı gökyüzü,

saklanan mutlu günler olmalı

yine de...

giyerek şimdinin alacakaranlığını

yaşanmamış günlerimize gidiyoruz

gecenin izindeki trenlerden

ve geceye dalan yüzlerden

dökülüveriyor:

hiç gelmesin donuk yaz

hiç gelmesin, hiç gelmesin…

k.