bütün saatlerin senin yüzünde bir yeri var
sabah güneşi alnında doğar
burnunda akşamüstü çayları
dudakların gecenin uçbeyi
günün dumanını üfleyen
lamba söner,
dumansız oda
bir fırtınaya tekabül eder
gece karanlığına düşer alaz
dumansız odaya panayır iner
eteklerinde yine mai uçurtmalar
uçurtmalara vurgun bir çocuktan yüzüne
açık bir mektup var.
Kıvanç
(23 Nisan, İzmir)
No comments:
Post a Comment