February 24, 2011

denize yaslanan şiir

Bu denizin
çimleri dalgalı
çitleri köpüklü
cam avlusunda
oturur sana bakarım
gemileri sağa yüzdürür
martıları sola uçurur
sana bakarım

biraz mavi biraz yeşil
akşamüstü derin ve narin
kızıl olursun
güzel olursun
bütün bunlar yetmez
denizin cam avlusuna oturursun
ışıkları kapatır
şehirleri susturur
sana bakarım

ne zaman bir şehir denize yaslansa
ellerim kanatlanır
ayakuçlarımdan gözlerime
oradan gözlerine bir nehir akar

bilirim
denize yaslanan şehirlerden
sana gidebileceğimi

denize yaslandıysa bir şehir
hayat kolay dünya güzel
cam avluya oturur
bakışırız...

Kıvanç (İzmir, 10-24 Şubat)

No comments:

Kış dönümü...

Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle...   Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...