April 17, 2010

durgun

Kaldırım taşları ıslaktı geldiğinde
Ve uykudaydı eskinin hayaletleri

O geldi ve söndü
Bütün nöbetçi sokak lambaları

Onun omuzlarında dokundum
bütün şehrin yorgunluğuna
sessizdi,
bir şehir soyundu onunla

sabah gri bir körfez gibi
uzandı aramiza

bana sokulduğunda
bütün fırtınalarını açıklarda bırakmıştı

durulmuştu…

Kıvanç

16 Nisan, DC

No comments:

Kış dönümü...

Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle...   Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...