March 4, 2010

terk-i zaman

ve tuval
terk etti
ressamını...

kopuk bir zincir
sallanan gecenin boşluğunda
bükülmüş kafes demirleri...

ardimizda kalanlar degil
sayikladiklarimiz.

bunlar,
donup bakmadiklarimiz.
sizin boyalariniz!

üzgünüz beyler,
efendiler, pasalar

kırık bir saattik elinizde
oysa simdi,
kosuyoruz:
ardimizda
apoletleri dusmus
yelkovanlar.

sehirlerin basa dondugu yerdeyiz
gec kalmislarin oykulerinde
sokak aralarinda.

donuyoruz
cocuklugumuza.
ardimizda,
gozyaslari
yelkovanlarin.

ve fisildiyoruz,
gozlerimizi ovusturan ellerimize donup:

Icimize hayat kacti,
ve biz terk ettik zamani!


Kivanc

4 Mart 2010, DC

No comments:

Kış dönümü...

Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle...   Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...