Ece Temelkuran'in Muz Sesleri isimli kitabini bitirdim az once. Beyrut'un ve Beyrutlularin hikayesini anlatmaya calisan bu kitabin beklentilerimi karsiladigini soyleyemeyecegim. Kitap belki de, Beyrut sokaklarinda dolasmanin tetikleyecegi karmasa duygusunu basariyla yansitsa da; karakterler tamamlanmamis cumlelerin ve sinirlari net olarak cizilmemis tasvirlerin arasinda flulasiyorlar.
Beyrut'un karmasasina dair yogun bir duyarliligi oldugu asikar olan Temelkuran, bu karmasaya duydugu bazen gizli bazen de acik hayranligin besledigi abartili ifadelere yenik dusuyor zaman zaman. Fakat yine de kimligimizin bir parcasi oldugunu israrla gormezden geldigimiz Dogu'ya huzunlu bir pencere aciyor Muz Sesleri. Temelkuran'in dunyanin bir gun Beyrut olacagina dair sarsici onermeleri, bizi, bu kitabi rafa koyduktan sonra Lubnan ve Orta Dogu siyasetine-toplumuna dair yeni okumalar yapmaya zorluyor.
No comments:
Post a Comment