
(taken by Kıvanç in Annecy Festival)

İç savaşın sona ermesinden bu yana yaklaşık 17 yıl geçti. Beyrut hala yaralarını sarıyor. Eski günlerine dönmesi için biraz daha zamana ihtiyacı var. Ama şimdi bile, ışıklar bizi doğunun Paris'ine davet ediyor. Bir gün hep gitme hayalini kurduğum Beyrut'ta -belki de Ras Beyrut'taki kafelerden birinde-güneşli bir sabahı karşılamak dileğiyle...
" ...O günler de elbet gelecek. İkimiz bir tek vücut olacağız. Sıcacık yatağında seni canımla kucaklarım. Benim küçücük Nonoşum." (Bedri Rahmi-Eren Eyüboğlu. Aşk Mektupları) Kaldı mı artık böyle insanlar? Bilinmez. Belki kentlerin arka sokaklarında geçmişin hatıralarıyla yaşayan ve hala ısrarla aşık olanlar vardır. Belki de hala aşk mektuplarının en güzelini hak edenler bitmemiştir. Bilinmez!
Yılların ardından… bir merhaba – uzaklarda kalan kendime de! İçtenlikle... Yazarım belki bundan böyle. Kapattığım kapılar açılır, küfleri ...